No happy ending

Om onze prille liefde een romantische boost te geven schenk ik ons een massagecursus. Nek, schouders en rug, dat lijkt me wel genoeg om mee te starten. Niet te hard van stapel lopen. Mijn vriend is er voor te porren dus ik zoek op internet een degelijke, niet te zweverige cursus. Ik voel me wel op mijn gemak bij de website van Rineke. De reservering is snel per mail geregeld en op de gekozen datum navigeren we naar het adres. Beetje spannend, beetje 'doen alsof het leuk is' maar zo vlak vantevoren eigenlijk allebei al 'geen zin meer'. 

We bellen aan bij een doodgewoon rijtjeshuis. De mooie cursusruimte zal wel een tuinhuis of een omgebouwde zolder zijn, vermoeden wij. De deur gaat open en onmiddellijk weet ik dat deze cursus een heel slecht idee is geweest! Maar aangezien ik mezelf de laatste tijd train om geen vooroordelen te hebben geef ik de flink overgewichtige vrouw in het mouwloze hemd met de klotsende oksels een tweede kans. Handen schudden, jas ophangen, de kleine woonkamer in. Waar dus twee massagetafels pontificaal in het midden staan met daarnaast een lompe roodleren driezitsbank en een joekel van een hond in een bench. De vrouw ploft in de bank terwijl haar magere echtgenoot in de keuken iets te drinken inschenkt voor ons. Er is nog een ander stel, een stuk jonger dan wij. We kijken elkaar onzeker aan. 
"Joop, roept Rineke, neem voor mij even de maagtabletten mee! En die fles cola!" 
Terwijl we ons drankje drinken demonstreert ze al wat massagebewegingen in de lucht waarbij haar bovenarmen plakkende geluiden maken als ze loskomen van de roodleren bank. We krijgen de opdracht zelf een unieke mix te maken van een bloemelixer en flink veel etherische olie. Fair enough, denk ik als ik zie dat het andere stel serieus aan het mixen slaat. Ik besluit maar gewoon mijn best te doen. Met onze olie verplaatsen we ons naar de massagetafels. Tijd voor de les en tijd om shirt en BH uit te doen: ja, de BH ook want we gaan tenslotte de rug aanpakken. Terwijl ik zeer ongemakkelijk middenin in de kamer met blote tieten op de massagetafel zit wordt de hond vrijgelaten uit de bench. 
"Die kan nou wel even rondlopen als wij op de tafels bezig zijn", zegt Rineke. Voor de zekerheid trek ik mijn benen ook alvast maar op de tafel.. 
Het andere stel heeft van de afleiding gebruik gemaakt om te besluiten dat ze alleen nek en schouders gaan doen. Geen rug dus geen BH uit. Slim! 
Eenmaal liggend op mijn buik kan ik me een beetje ontspannen onder de bekende handen van mijn vriend. Hij krijgt best aardige aanwijzingen eigenlijk. 
Uit de keuken klinkt een hartstochtelijk gesmak. "Joop! Die hond zit verdorie dat hele pak boter op te vreten! Al tierend sleept Rineke de vreetzak met haar vlezige armen terug naar de bench. Zweetlucht ontsnapt aan haar deodorant als ze mij voordoet hoe ik de nek van mijn vriend moet aanpakken. Achter ons in de bench kotst de hond in twee smerige golven het hele pak boter uit. "Joop, die hond kotst de hele vloer onder!" 
"Hij zal wel beroerd zijn, eigen schuld", is Joop's antwoord. Hij doet geen moeite het op te ruimen. 
Ik ben het zat! Ik raffel de les af en geef mijn vriend een teken dat ik geen seconde langer wil blijven. Terwijl we ons aankleden hoor ik Rineke tegen Joop tekeer gaan :"waar heb je die oorkaarsen gelaten dan?! Morgen krijg ik die hele groep voor die oorkaarsen-sessie!"
"Oorkaarsen?" vraag ik. Blijkt dus een reinigingsritueel te zijn waarbij een dunne kaars brandend in je oor gezet wordt. Ik vraag maar niet verder maar Rineke kijkt ons verwachtingsvol aan. "Ja, want dat doe ik dus ook hè, oorkaarsbehandeling. Als jullie dat nog eens willen proberen?"
"Ik dacht het niet", mompel ik tegen mijn vriend. Ik kan nog net het fatsoen opbrengen om haar bij de deur een hand te geven. In de woonkamer zie ik Joop met keukenpapier de boterkots van de grond vegen. Hij moet het maar doen met mijn zwaai van afstand. 

Die nacht worden we hondsberoerd wakker. Onze hele binnenkant staat op z'n kop. Alsof de olie alles vloeibaar heeft gemaakt wat mooi stevig op zijn plaats zou moeten zitten. "Romantische boost, zegt mijn vriend. Als je nog eens wat weet"... 

door hetty omvlee 6 december 2024
Opeens besef ik dat ik een stap heb overgeslagen: Joost is heel jong, maar ook zijn ouders zijn nog jong! Hebben ze ooit een stervensproces meegemaakt?
door hetty omvlee 2 november 2024
Met de blik strak vooruit neemt hij de bocht naar de stervensfase vrij scherp en behoorlijk laat.
euthanasie bij uitzichtloos psychisch lijden
door hetty omvlee 27 oktober 2024
Euthanasie bij aanhoudend en onbehandelbaar ernstig psychisch lijden. Dit gebeurt nooit over één nacht ijs, nooit zonder jarenlange behandelingen en gesprekken. Maar als niets helpt, ondanks dat….
door hetty omvlee 10 oktober 2024
'We zijn zo dichtbij de dood geweest. Ik dacht "komt het ooit nog goed?" '
door hetty omvlee 6 oktober 2024
ALS en de tranen van Robert. Snelle route van diagnose naar overlijden.
door hetty omvlee 6 oktober 2024
De expertisecentra PostCovid: er komen hopelijk heel goede perspectieven voor patiënten! We kunnen alvast beginnen met iets anders... het slechten van de muur van onwetendheid en ontkenning
door hetty omvlee 30 augustus 2024
Vrijwilligers in het hospice. Onbetaald want onbetaalbaar!
door hetty omvlee 1 augustus 2024
Soms moet je een risico nemen en uitspreken wat je denkt dat hardop gezegd moet worden maar waarvan je niet zeker weet of het goed is. Ook of juist aan het sterfbed.
door hetty omvlee 1 juli 2024
Tegelijkertijd zoon, dochter, naaste van een patient zijn maar ook professioneel zorgverlener. Dubieuze dubbelrol.
door hetty omvlee 26 mei 2024
Ze vluchtte uit haar dictatoriale moederland met uitgezaaide kanker in haar tengere lichaam. Het ‘regime’ in haar land verbood haar de toegang tot behandelingen.
Meer blogs om te lezen! >
Share by: