Museum Voorlinden in Wassenaar verrast ons met een aantrekkelijke visuele ontdekkingstocht in de tentoonstelling 'listen to your eyes'. Fris, nieuw, origineel! De zalen hebben mooie doorkijkjes naar de herfsttuin. Het is een verademing om in coronatijd toch weer eens even een museum te bezoeken! Ik betoog enthousiast dat ik vaak ongeduldig word van moderne en hedendaagse kunst maar dat ik het hier in Voorlinden erg naar mijn zin heb. Ik waardeer originaliteit en bezoek graag musea voor moderne kunst maar denk daar wel vaak: "is dit nou kunst?" Een stapel papieren op elkaar, torentjes van rollen toiletpapier, A4-tjes met één verfstreep. Ik weet het niet. Omdat de vraag "wanneer noem je iets nou kunst" überhaupt niet te beantwoorden lijkt schakel ik al snel over op mijn eigen beperkte omschrijving van hoe ik het beleef: "hoe verzin je het om zoiets te maken, wie bedenkt zoiets?" Gevolgd door een opkomende jeuk want ik heb wel minstens 15 euro betaald voor die toren toiletpapier.. 

Maar in Museum Voorlinden word ik toenemend vrolijk van wat ik zie! Hedendaagse kunst waarbij ik me nu eens op positief verwonderde manier afvraag 'wie verzint nou zoiets?!' Ik vermaak me uitstekend al kuierend door de fijne ruimtes. Totdat… Mijn bek valt open bij het kunstwerk KANARIE MOBIEL. Zeven kooitjes met prachtige gele zangkanaries hangen aan een mobiel in de witte zaal. Echte kanaries! Levende vogeltjes met een bakje water en een beetje zangzaad in een rond kooitje van naar schatting 30 cm doorsnee. Misschien is het iets meer maar in ieder geval kunnen ze net anderhalf tot twee keer met hun vleugeltjes wapperen om van links naar rechts te komen of van voerbakje naar stokje. Het ergste is nog wel dat ze toch prachtig zingen. 

De meetkundige vernuftigheid van de kunstenaar zit, zo lees ik, in de lengte van de stangen en kooitjes ten opzichte van elkaar. Het KANARIE MOBIEL is onderdeel van de vaste collectie highlights van het museum. Ze vergissen zich: de zeven gekooide zangvogels vormen het dieptepunt van de collectie. De vraag "is dit nou kunst" laat zich hier makkelijk beantwoorden: dit is GEEN Kunst. Ik lees in de brochure wie deze gevangenis heeft verzonnen: een kunstenaar met grote liefde voor vogels die thuis een volière heeft. Is dit gekooide leven zijn manier om zijn liefde te laten zien? Terwijl ik naar de uitgang loop hoor ik de kanaries zingen. Kunnen ze niet anders? Is zingen voor hen iets waarover ze geen controle hebben? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat ze zingen omdat ze zich lekker voelen. 

Somber verlaat ik het museum. Wie bedenkt nou zoiets? Levende dieren als kunstwerk tentoonstellen in een steriele witte grote ruimte. En wie hangt zo'n misser van een kunstwerk dan ook daadwerkelijk op? 

Kunstenaars met een dierenhart, ik daag jullie uit om zeven prachtige robotkanaries te maken, compleet met zangrepertoire. Lever ze aan bij het museum. Pas als de echte kanaries uitgevlogen zijn kom ik terug naar Museum Voorlinden.